schlebiać

schlebiać {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk VIIIa, schlebiaćam, schlebiaća, schlebiaćają {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'wyrażać w kierowanych do kogoś słowach przesadnie pozytywną ocenę adresata, starając się zaspokoić jego próżność, wywołać zadowolenie z siebie, zwykle by zyskać jego przychylność, uzyskać od niego zamierzone korzyści; nadskakiwać{{/stl_7}}{{stl_7}} komuś, przypochlebiać się, kadzić': {{/stl_7}}{{stl_10}}Schlebiać dyrektorowi, szefowi. Schlebia mi pan swoją propozycją. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'o słowach, pochwałach: wywoływać zadowolenie z siebie, pobudzać próżność, samouwielbienie przez wyrażanie przesadnie pozytywnej oceny danej osoby': {{/stl_7}}{{stl_10}}Coś schlebia czyjejś ambicji, dumie. Schlebia mi państwa opinia. Schlebiało mu, że właśnie jego wybrali. {{/stl_10}}